Gemeenteleden,
Afgelopen maandagavond hebben we als kerkenraad met de diakenen weer vergaderd.
Het gaat steeds professioneler want er was nu ook beeldverbinding.
Een punt wat op de agenda stond was het avondmaal, wachten we hiermee tot alles weer normaal is of maken we gebruik van de mogelijkheid om dit met elkaar te vieren maar dan thuis.
In het Ned. dagblad hebben over deze vraag stukken gestaan van voor en tegenstander.
Een punt van de tegenstanders is buiten de praktische bezwaren dat veel anders is en dat een vorm van vasten in dit geval ook goed kan werken.
Voorstanders denken dat juist in deze bijzondere tijd van elkaar en de diensten missen samen het avondmaal vieren verbindend kan werken.
Graag willen we weten hoe de gemeente hier over denkt om dan als raad een door de gemeente gedragen besluit te kunnen nemen.
Hieronder een schrijven van onze predikant die u wellicht kan helpen om uw mening te vormen. We vragen u dit door te geven aan uw ouderling of diaken.
Namens de raad H S
Info over avondmaal thuis door Ed Buitendijk
Sinds het moment dat er geen fysieke kerkdiensten meer kunnen worden gehouden, zijn we dankbaar dat er met behulp van technische middelen live thuis meegekeken kan worden.
Op die manier bereikt het evangelie onze huizen en mogen we ook nog steeds een stuk onderlinge verbondenheid ervaren. Dat is mooi en we zijn blij met alle inbreng en betrokkenheid hierbij.
Maar toch missen we iets. We missen elkaar. We missen het samen zingen, samen vieren. En we voelen ons als lichaam van Christus toch een beetje ontleed. Ja, en dan komt ook vanzelf de vraag boven: hoe lang gaat dit zo nog duren? En wat betekent dat op termijn voor onze gemeenschapszin? Erediensten, op afstand. Kerkelijke feestdagen, op afstand.
En de sacramenten dan?
(Wanneer) kunnen we weer avondmaal vieren? En als er een baby’tje geboren wordt, kan dat dan ook gedoopt worden?
We hebben als kerk nogal eens de neiging om wat dat laatste betreft snel te vervallen in theologische discussies over de vraag: mag het wel, of mag het niet? Moeten we het eigenlijk wel willen? En kan het überhaupt wel op een andere manier dan we altijd gewend waren?
In de kerkelijke pers en ook in allerlei andere media zie je hoe voor- en tegenstanders elkaar met allerlei argumenten proberen te overtuigen. En je ziet ook dat dat niet lukt.
De vraag is echter of dit nou een onderwerp is waarover je net zolang moet polariseren totdat we het allemaal met elkaar eens zijn, of er een compromis uitrolt.
Veel belangrijker is het om op dit moment eerst bij jezelf na te gaan of je er naar verlangt Christus ook te kunnen te ontmoeten in brood en wijn, of dat je het prima vindt om dit uit te stellen. En als het moet worden uitgesteld, hoe lang hou je dat dan vol?
Ik ben erg benieuwd naar een ieders persoonlijke, geestelijke drijfveren daarbij.
Want we zijn weliswaar één gemeente, maar als gemeente bestaan we ook uit verschillende leden, met persoonlijke verlangens en behoeften. Dus laten we er voor oppassen snel met algemeen geldende regels te komen wat dit aspect van ons geloofsleven betreft.
In tal van andere gemeenten is inmiddels al avondmaal gevierd, of gaat men dat binnenkort doen.
Op een andere manier dan we tot nu toe gewend zijn inderdaad. Dus in de huizen, maar wel live met elkaar verbonden via een beeldverbinding en een gezamenlijke liturgie. Wie het bezwaarlijk vindt om mee te doen, heeft uiteraard de vrijheid om zich ervan te onthouden. Wie er hevig naar verlangt, heeft de mogelijkheid om mee te doen.
Het doet denken aan de christelijke vrijheid waarover Paulus ook spreekt in Romeinen 14.
Tegelijkertijd is het een stuk zielenzorg van Christus in crisistijd, waarbij de goede Herder oog heeft voor de behoefte van ieder van zijn schapen afzonderlijk. Maar de schapen ook oog hebben voor hun herder. Hij die zei: “telkens als jullie het brood breken en uit de beker drinken, doe dat dan tot mijn gedachtenis”.
De kerkenraad zou het fijn vinden als de gemeente hierover komende weken zou nadenken.
Niet vanuit de vraag: hoe hoort het, maar wat zou ik persoonlijk heel graag willen dat kon en waar verlang ik naar? Maak uw wijkouderling deelgenoot van uw gedachten hierover.
In de kerkenraadsvergadering van DV mei as. hopen we dan een besluit hierover te kunnen nemen.